W periodontologicznej terapii podtrzymującej (SPT) usuwanie biofilmu odgrywa kluczową rolę. W większości przypadków do wykonania tego zadania używane są instrumenty ręczne lub skalery oscylacyjne. Jako alternatywę, aby ułatwić leczenie i jednocześnie umożliwić delikatne oczyszczanie, opracowano procedurę piaskowania substancjami o niskiej ścieralności (LAA). Potencjalnie szkodliwe skutki piaskowania na tkanki jamy ustnej omówiono wcześniej. Niemniej jednak dane porównujące wpływ różnych substancji o niskiej ścieralności na miękkie tkanki jamy ustnej są rzadkie, ponieważ od inauguracji LAA w 2003 r., wprowadzono wiele nowych produktów, takich jak piaski składajace się z erytrytolu, fosforanu wapnia, trehalozy, trójtlenku glinu i hydroksyapatytu. . Używanie żywych zwierząt lub praca na pacjentach w dotychczasowych badaniach prowadzi do powstania kosztów i komplikuje zdobycie nowej wiedzy. Analiza modeli zwierzęcych może ułatwić określenie bezpieczeństwa i skuteczności nowych terapii. Wśród tkanek zwierzęcych świńskie dziąsło pozyskane z rzeźni wykazuje doskonałe podobieństwo histologiczne do ludzkiej tkanki jamy ustnej. Dlatego też celem tego badania było ustalenie i ocena przydatności modelu swińskiego dziąsła do leczenia LAA i histologiczna ocena wpływu pracy różnymi rodzajami instrumentów.