Siedzę sobie w małej, ulicznej kawiarence z widokiem na rozległe i piękne Jezioro Genewskie. Jest rześkie listopadowe popołudnie, ale wybrałam stolik na zewnątrz. Popijam kieliszek czerwonego wina, a po lewej stronie mojego grubego zimowego płaszcza noszę odznakę, którą otrzymałam podczas mojej ostatniej wizyty w centrali EMS. Brzmi "I feel good".

Wokół mnie widzę świadectwo bogactwa i sukcesu. Ludzie, którzy niewątpliwie poświęcili się. Nazwy takie jak Cartier, Rolex i Mont Blanc widać na dachach wysokich budynków z 1920 roku. Zastanawiam się, jaki sukces odnieśli ludzie, którzy umieścili te znaki. Od robotników, którzy je naprawiali, po samych założycieli marek tych zegarków. Czy byli dumni z pracy, którą wykonali? Czy była jeszcze lepsza okazja? A może zadowoilli się tym co było wystarczająco dobre?

Uśmiecham się do siebie, kiedy zastanawiam się nad moją podróżą do tej pory. Podróż, o której myślałam, że jest prawie kompletna, tylko nieoczekiwanie natknęłam się na kolejną ekscytującą ścieżkę. Podróż, która mnie tu sprowadziła, do tego właśnie miejsca nad brzegiem Jeziora Genewskiego. Dopiero teraz zdaję sobie sprawę, że moja podróż dopiero się zaczyna ...

Wyobraźcie sobie to: ukończyłam szkołę stomatologiczną w 2001 r. Do roku 2015 zaszłam tak daleko, jak mogłam, jeżeli chodzi o praktykę kliniczną. Byłam uczciwa, pracowita, miła i dobra w swojej pracy. Czy to sprawiło, że odniosłam sukces? Czy może sprawiło, że byłam wystarczająco dobra?

To było trudne. Ogólna praktyka była harówką. Bitwa. Walka. Traktowałam wszystkich jak najlepiej, ale utrzymanie ich było trudne i nieciekawe. Przepisy były coraz surowsze, czas stawał się coraz bardziej ograniczony, a budżety stawały się coraz bardziej rygorystyczne. Walczyłam, by pozostać zmotywowaną. Wydawało się, że leczenie aktywnej choroby przyzębia obfitowało w porady ze wszystkich zakątków, ale terapia podtrzymująca nie była czymś, na czym się skupiano. Powtarzałam zalecenia, powtarzałam zabieg w razie potrzeby i nie traciłam nadziei. Byłam zdemotywowana i z perspektywy czasu obawiam się, że moi pacjenci też. Wiele z mojej apatii wywodziło się z tego, że uważałam, że lepiej juz nie będzie.

W tym czasie w świecie stomatologicznym działo się coś, co powinno było się wydarzyć dawno temu. Przy pomocy niewiarygodnie napędzanych i niesamowicie dedykowanych osób w naszej branży zaczęliśmy zdawać sobie sprawę, że pewne rzeczy potrzebują zmiany. Czy naprawdę przeprowadzamy zbędne zabiegi? Liczne studia, poparte coraz liczniejszymi badaniami naukowymi rozpoczęły przegląd metod leczenia i stało się niemożliwe. Stopniowo i z bólem, powoli, trendy zaczęły się zmieniać i w końcu zobaczyliśmy zmniejszenie użycia instrumentów i zastąpienie ich minimalnie inwazyjnymi metodami leczenia. Zaczęliśmy myśleć nie tylko o parametrach tego, czego zawsze byliśmy uczeni i z pewnymi, kluczowymi liderami opiniotwórczymi, którzy "trzymali nas za ręce", ostrożnie wyszliśmy z cienia tradycyjnego leczenia, wpadając w olśniewające światła nowoczesnego myślenia przyszłościowego, opartego na podejściu skoncentrowanym na pacjencie. Nagle omawialiśmy biofilm zamiast kamienia nazębnego. Przeprowadzaliśmy instrukcje higieny jamy ustnej przed skalingiem. Przeprowadziliśmy zabiegi podczas jednej wizyty, a skaling kwadrantami tracił wiarygodność. Wszystko się zmieniało. Nastąpiła rewolucja i działo się to na naszych oczach.
 

Burza rozpętała się w moim umyśle i tak zobaczyłam narodziny nowej generacji leczenia w mojej klinice. Nic nie mogło mnie powstrzymać. Nagle się obudziłam. Byłam jak oszalała. Naładowana. Chętna. Entuzjastyczna. Im częściej go używałam, tym bardziej robiło na mnie wrażenie. Czas leczenia skracał się, ale wyniki były coraz lepsze. Rozwijałam się, rosłam, jakby ktoś wstrzyknął życie z powrotem do moich żył. Usiadłam bardziej prosto. Czułam się pełna energii. Chciałam, aby luki w moich książkach były wypełnione, i żebym się zdecydowanie więcej uśmiechała. Każdemu, kto słuchał, mówiłam. Personelowi, szefom, moim znajomym, mojej rodzinie, moim pacjentom. Byłam oszołomiona potencjałem AIRFLOW^® i perspektywą tego, jak daleko możemy się posunąć. To powiedziawszy, wydawało się, że nie ma jasnego kierunku, kiedy najlepiej używać AIRFLOW^®, aby uzyskać z niego jak najwięcej. Eksperymentowałam, ale czułam, się zdezorganizowana. Prawie chaotyczna.

Następnie przyszedł czas na wielką inaugurację GBT w czerwcu 2015 roku. Ponieważ byłam zwolenniczką AIRFLOW^®, EMS zaprosił mnie na swój pierwszy światowy kongres w Szwajcarii, gdzie zaprezentowano koncepcję, która była tak długo tworzona. Bingo! Tu właśnie wszystko skleiło się w całość. Dzięki wspaniałym umysłom w EMS. To oni wszystko rozpracowali. Siedziałam w tym pokoju i było to jak znalezienie świętego Graala. To była mapa drogowa, którą wszyscy przegapiliśmy. Słuchałam, słuchałam i słuchałam. Oglądałam prezentacje niezwykle utalentowanych, światowej sławy specjalistów, którzy odnieśli sukcesy z AIRFLOW^®. Początkowo czułam się przytłoczona, że będę na tym samym poziomie co inni prelegenci. Wręcz nieuczciwa. Nie byłam pewna, czy mogę się zakwalifikować do tej samej grupy, co najlepsi w branży ze zdjęciami ich ekskluzywnych klinik i kosztownymi cennikami leczenia. Dopiero gdy ukazali swoje przypadki kliniczne, podniosłam głowę i wyszłam z cienia na tyłach pokoju. Pomimo ich wiedzy, pomimo ich kwalifikacji, pomimo ich doświadczenia, pomimo materiałów i dostępu do wszystkiego co najlepsze, używali oni tego samego co ja i nie tylko to - niewiarygodnie, moje wyniki nie różniły się od ich wyników. To nie były ich umiejętności. To był ich sprzęt. Ten sprzęt, który miałam w swoim malutkim gabinecie w Wielkiej Brytanii. Moje kliniczne wyniki wyglądały jak ich. Wyniki, które otrzymywałam, były takie same jak ich.

Kiedy nadeszła moja kolej, weszłam na scenę i poczułam dumę z mojej pracy. Stałam się pewna i powiedziałam im, co wiem. AIRFLOW^® był naszym wspólnym mianownikiem. AIRFLOW^® był pomostem między nami. To nie było tylko dla specjalistów. AIRFLOW^® wyposażył zwykłą osobę. Higienistkę na poziomie podstawowym. Ciężko pracowałam przy profilaktyce,ale dzięki temu urządzeniu mogłam pracować według tych samych zasad, co czołowi specjaliści naszej dziedziny. Nagle wszystko stało się takie proste. Nie wiedziałem wtedy tylko, ile GBT zmieni moją pracę kliniczną na zawsze.